Studimi tregoi se ushtrimet gjatë periudhës së përmendur mund të reduktojnë rezistencën ndaj insulinës deri në një të katërtën
Rezistenca ndaj insulinës është gjendje gjatë së cilës në organizëm ka mjaftueshëm insulinë, mirëpo “ajo nuk punon apo punon e reduktuar”, që rezulton me zhvillimin e paradiabetit, dhe potencialisht të diabetit të tipit 2.
Insulina është hormon, i cili, veç tjerash, rregullon metabolizmin e karbohidrateve dhe metabolizmin e sheqerit.
Detyrë kryesore e insulinës është lehtësimi i kalimit të sheqerit, lëndë të para kryesore të energjisë nga gjaku në indet e synuara – mëlçia, muskujt dhe indet dhjamore, transmeton Telegrafi.
Glukoza në gjak qëndron në një interval të shëndetshëm për sa kohë që pankreasi mund të prodhojë mjaftueshëm insulinë për të dominuar përgjigjen e dobët të qelizave, por ndonjëherë nivelet e glukozës rriten shumë dhe sheqeri mbetet në qarkullimin e gjakut.
Studimi i ri u krye nga Dr. Jeroen van der Velde dhe kolegët e tij nga Qendra Mjekësore e Universitetit Leiden në Holandë.
Studimet e mëparshme kanë treguar se stërvitja lidhet me ndjeshmëri më të mirë ndaj insulinës, e cila redukton rrezikun e zhvillimit të diabetit.
Pas aktivitetit fizik të 775 subjekteve gjatë katër ditëve, autorët e studimit zbuluan se aktiviteti fizik i moderuar deri në intensiv uli përmbajtjen e yndyrës në mëlçi dhe rezistencën ndaj insulinës, dhe ushtrimet pasdite ose në mbrëmje u shoqëruan me reduktimin e rezistencës ndaj insulinës me 18 për qind dhe 25 për qind, krahasuar me të anketuarit aktivë gjatë gjithë ditës.
U përdorën të dhëna nga Studimi Epidemiologjik Holandez i Obezitetit (NEO), i cili përfshinte burra dhe gra midis moshës 45 dhe 65 vjeç me një indeks të masës trupore (BMI) prej 27 ose më shumë, që i klasifikon ata si mbipeshë ose obezë.
Në kuadër të studimit u angazhua edhe një grup kontrolli, pra në të gjithë studimin u përfshinë 6671 persona.
Të gjithë ata i janë nënshtruar një ekzaminimi mjekësor gjatë të cilit janë marrë mostrat e gjakut për të matur nivelin e glukozës dhe insulinës në gjak pas agjërimit dhe pas ngrënies.
Studimet e mëparshme kanë treguar gjithashtu një rënie më të madhe të glukozës gjatë ushtrimeve të rënda pasdite në krahasim me mëngjesin në diabetin e tipit 2, dhe ky studim e konfirmoi këtë edhe në popullatën e përgjithshme.
Studiuesit arritën në përfundimin se “rezultatet sugjerojnë se koha e aktivitetit fizik gjatë ditës është e rëndësishme për efektin e dobishëm të aktivitetit fizik në ndjeshmërinë ndaj insulinës”.
Ata besojnë se “kërkimet shtesë duhet të vlerësojnë nëse koha e aktivitetit fizik është vërtet e rëndësishme në rastin e zhvillimit të diabetit të tipit 2”. /Telegrafi/
