Tekat e një fëmije mund të konsiderohen krejtësisht “fiziologjike”, është një fazë e rrugëtimit të tyre që më pas përfundon. Shumë herë thuhet se një fëmijë ka nervozizëm sepse është i llastuar, por zemërimi është pjesë e një fëmije të vogël, ndonjëherë me të vetmin qëllim për të tërhequr vëmendjen,megjithatë, duhet të vendoset një “kufi”.
Një fëmijë është i vetëdijshëm për “Unë” e tij, ai e di se mund të jetë autonom dhe provon veten për të parë se çfarë mund të arrijë me pak lot. Le të marrim disa shembuj: jemi në supermarket, fëmija kërkon një lojë dhe pas disa “jo” ju dorëzoheni para lotëve dhe ai arrin të marrë atë që donte. Fëmijët janë shumë të zakonshëm dhe herën tjetër që të jeni në të njëjtin supermarket, ata do të kërkojnë një lodër tjetër. Nëse i thoni përsëri “jo”, ai do të fillojë të ketë zemërime dhe përfundimisht nga dëshpërimi, do të “detyroheni” të dorëzoheni përsëri. Dhe këtu është një tjetër tekë e kënaqur.
A është e drejtë të sillesh kështu?
Nuk ka përgjigje, çdo prind i edukon fëmijët e tij ashtu siç e sheh të arsyeshme. Është e qartë se duhet mbajtur gjithmonë e njëjta gjatësi vale. Nëse pas “jo”-së suaj i dorëzoheni “po”-së, atëherë është e vështirë të ktheheni. Fëmija e di se në fund ju gjithmonë do të dorëzoheni përsëri dhe më pas ai do të largohet me zemërime gjithnjë e më këmbëngulëse. Tekat e tjera mund të kenë të bëjnë me ushqimin e bebeve, por edhe me veshjen, larjen apo të tjera! Mund të ndodhë gjithashtu që në shoqërinë e njerëzve të tjerë, fëmija të ketë akoma më shumë zemërim, sepse e kupton që do ta merrte më shpejt atë që do closevolume_off
Çfarë duhet bërë atëherë?
Është mirë t’i bëni të qartë fëmijës se ai nuk mund të arrijë gjithmonë atë që dëshiron. Do të ishte mirë të vendosni rregulla fikse në mënyrë që edhe fëmija të mësohej me të gjitha këto, pa kërkuar gjithçka që do dhe askund. Lëreni të kuptojë që një fëmijë kapriçioz nuk sillet aq mirë dhe se për këtë arsye është më mirë t’i bindet më shumë jo vetëm prindërve, por edhe gjyshërve, dadove, mësuesve.
